مبحث این بخش در مورد تکه کلام ها می باشد.
در این درس می خواهیم در مورد ( اِ ) و واژه هایی از این قبیل مطالبی را ارائه نمائیم.
خیلی ها در هنگام مکالمه و صحبت کردن از جا پر کن ها استفاده می کنند، عباراتی همانند (در واقع) – (داشتم عرض می کردم) – ( اِ ) و . . .
این جا پر کن ها یک فاجعه بزرگ اند .
به فایل صوتی زیر گوش دهید.
(من تردید ندارم که برنامه های مجموعه موفقیت آمیز خواهد بود.)
همانطور که واضح است این فرد نه تنها تردید ندارد؛ بلکه فقط شک و تردید را با بیان خود به مخاطب منتقل می کند.
( اِ ) گفتن، اعتبار صحبت شما را کم می نماید و باعث از بین رفتن تسلط کلامی شما می باشد و با این طرز بیان، مخاطب شما احساس می کند که شما هیچ تسلط کلامی ندارید حتی اگر شما ساعت ها برای سخنرانی و صحبت های خود مطالعه و تمرین کرده باشید و به طور قطع شما نمی خواهید که شما را اینگونه قضاوت کنند.
اگر با چنین مشکلی مواجه شدید و یا از مواجه با چنین مشکلاتی ترس دارید، پس بهتر است تا با روش های کنترل تکه کلام و ( اِ ) گفتن آشنایی بیشتری داشته باشید.
( اِ ) گفتن همانند مورچه ای بر روی یک سفره و یا قندان می باشد، شاید یکی دو مورد ( اِ ) گفتن مشکلی ایجاد نکند ولی مسلما زمانی که سفره یا قندان شما پر از مورچه باشد دیگری جایی برای صحبت کردن باقی نمی ماند و تمام مکالمه و سخنرانی شما پر از جا پر کن هایی شده است که در دید مخاطب شما این حس را ایجاد می کند که شما سطح مهارتی پایینی در فن بیان و سخنرانی دارید.
تکنیک های مدیریت تکه کلام
برای اینکه بتوانید فن بیانی، خوب داشته باشید و مسلط و با اقتدار صحبت کتید و بیانی اثر گذار داشته باشید کافیست تا چند تکنیک ساده را تمرین کنید.
نکته : جا پر کن ها
دقت داشته باشید که فقط عبارت ( اِ ) جا پر کن نمی باشد و بسیاری از عبارات دیگر همچون؛ در واقع – در حقیقت – مگه نه! – به طور مثال و بسیاری دیگر از این قبیل عبارات، جزو جا پر کن هایی می باشد که حتی در صحبت های روزانه و عادی خود نیز از آن ها استفاده می نمائید.
ممکن است این سوال برای شما پیش بیایید که ؛ اصلا چرا ( اِ ) می گوییم؟
زمانی که شما در حال سخنرانی و یا ارائه پاسخ به استاد خود هستید و یا زمانیکه از پایان نامه خود دفاع می کنید، ذهن شما دست به کار شده و زمانی که مطلبی به ذهن شما نمی رسد، ذهن به طور ناخودآگاه شروع به استفاده از جاپرکن ها می کند تا شما در تمام مدتی که به ارائه دفاعیه و یا پاسخ به اساتید خود هستید، چیزی بگویید بنابر این اگر چیزی به ذهن شما نرسد، در واقع به این مطلب که در واقع وقت بخرید تا مطلب بعدی به ذهن شما مبادرت کند.
و اینجاست که (در واقع) بین کلمات شما را پر می کند.
مغزتان به اشتباه این واکنش را بروز می دهد و این شما هستید که باید ذهنتان را اصلاح کنید و آن را در اختیار بگیرید.
چگونه این اشتباه ذهنی را تغییر بدهیم؟
اولین تکنیک؛ استفاده از کش(پول/ماست) است.
یک تکنیک فوق العاده عالی برای جلوگیری از تکه کلام ها ، ما می خواهیم به مغزمان بفهمانیم که آقای مغز شما دارید نا خود آگاه ( اِ ) می گویید و این ارتباط کلامی من را خراب می کند و می خواهیم برای مغزمان جریمه ایجاد کنیم تا هر زمان از جاپر کن ها در صحبت های خود استفاده کردیم، مغزمان را جریمه کنیم.
باید چه بکنیم؟
کافیست تا یک کش پول را به دور مچ دست خود بیاندازیم و هر بار که ( اِ ) گفتیم یک ضربه کوچک به دستمان بزنیم.
ما با این ضربه به مغز را شرطی سازی می کنیم و برنامه ریزی می کنیم که اگر ( اِ ) بگویی با درد مواجه خواهی شد و نتیجه آن را بعد چند روز تمرین خواهید دید و مغز ما تصمیم می گیرد که ( اِ ) را حذف کند
چونکه؛ { ( اِ ) = درد } و مغز ما از درد فراری می باشد، در حال حاضر برای ایجاد تغییر رفتار در حال خودمان، از اهرم درد استفاده می کنیم.
توجه داشته باشید که طوری از کش استفاده نکنیم که خدایی ناکرده به دست خود آسیب بزنیم.
چه زمانی از این تکنیک استفاده کنیم؟
به طور قطع نباید از این تکنیک در سخنرانی ها و کلاس درس استفاده کنیم.
بهتر است که از این تمرین در زمان های مباحثه دروس خود و یا زمانی که متنی را برای سخنرانی تمرین می کنید استفاده نمایید و یا در صحبت های روزانه و عادی خود نیز می توانید از این تکنیک کمک بگیرید و اگر هم کسی از شما پرسید که چه می کنید می توانید به او توضیح دهید.
تمرین
۱- تعدادی از تکه کلام های خود را بنویسید. برای این کار کافیست تا صدای خود را در حال تمرین سخنرانی و یا حین مباحثات، ضبط نمایید.
۲- از تکنیک کش برای حذف تکه کلام های خود استفاده کنید.
پاسخ‌ها